Een werknemer heeft recht op loon gedurende de eerste twee jaren van ziekte. De werkgever heeft in die tijd een re-integratieverplichting ten opzichte van deze werknemer. Als de werkgever deze niet of niet onvoldoende nakomt,kan het UWV een loonsanctie op te leggen, waarmee de loonbetalingsperiode met maximaal een jaar verlengd wordt.
De meeste arbeidsovereenkomsten of CAO’s bepalen wat de hoogte van het salaris is dat de werknemer gedurende de eerste twee jaren van ziekte zal ontvangen. De hoogte van het salaris gedurende het derde ziektejaar is vaak niet in de arbeidsovereenkomst of CAO opgenomen. Ook bepaalt de wet niet hoog dit salaris behoort te zijn.
De kantonrechter heeft bepaalt de werkgever tijdens het derde ziektejaar van de werknemer het salaris moest betalen, omdat het UWV een loonsanctie had opgelegd. Volgens de wet bedraagt het salaris gedurende de eerste twee jaren van ziekte 70% en het eerste jaar minimaal het minimumloon. Deze periode van twee jaren wordt verlengd in het geval van een loonsanctie. De kantonrechter was van oordeel dat uit de wet niet volgt dat de werkgever verplicht is tot betaling van een salaris van meer dan 70%. Onder bijzondere omstandigheden kan dit echter in strijd met goed werkgeverschap zijn, namelijk indien de werknemer die als gevolg van de verlenging een financieel nadeel ondervindt. Aangezien daar hier geen sprake van was, had de werknemer recht op 70% van het salaris gedurende het derde ziektejaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten